Zou de Nederlandse media volgen? Wij vinden het tijd!
Lees onderstaand het hele (vrij vertaalde) artikel:
BILD vraagt alle kinderen om vergiffenis!
Lege klaslokalen: de overheid legt scholen maandenlang stil in de Coronacrisis – met fatale gevolgen
JULIAN REICHELT
Ik zou tegen miljoenen kinderen in dit land, voor wie wij als samenleving allemaal verantwoordelijk zijn, willen zeggen wat onze federale regering en onze kanselier nog niet hebben durven zeggen: we vragen uw vergeving. We vragen je vergeving voor anderhalf jaar van een beleid dat je tot slachtoffer heeft gemaakt.
Aan slachtoffers van geweld, verwaarlozing, isolement, emotionele eenzaamheid. Voor de politiek en de media die jou tot op de dag van vandaag het gevoel geven dat je een levensgevaar bent voor onze samenleving.
Je bent het niet, laat je dat niet wijs maken. Wij moeten jou beschermen, niet jij ons.
We schamen ons als samenleving
Ik zou het zo duidelijk mogelijk willen zeggen: wat jullie kinderen is aangedaan door een regering – die wij als ouders voor jullie hebben gekozen en waar we blijkbaar niet kritisch genoeg op zijn geweest met betrekking tot gesloten scholen en gesloten voetbalvelden – beschaamt ons als samenleving.
Sinds het begin van de pandemie in maart 2020 zijn in Duitsland twintig mensen onder de 20 jaar overleden aan of met corona. In 2020 werden 152 kinderen onder de 14 jaar vermoord, veertig meer dan in dezelfde periode in 2019.
Zij staan voor wat kinderen tot op de dag van vandaag meemaken in de geïsoleerde en afgesloten kamers van de lockdown, in kleine sociale woningen, maar ook in ruime huizen waarin kennelijk geweld heeft plaatsgevonden terwijl de scholen en opvang niet open waren.
De vermoorde kinderen vertegenwoordigen alle mishandelde kinderen, wiens kneuzingen en schaafwonden geen leraar, geen voetbalcoach kon zien en rapporteren.
Volle terrassen, lege klaslokalen
“Sluit scholen als laatste en open ze eerst” – onze regeringen in Berlijn en in de deelstaten breken deze belofte elke dag.
Wat ze de kinderen daarmee aandoen, lijkt bondskanselier Angela Merkel en de premier niet de moeite waard te vinden om leraren onmiddellijk – ONMIDDELLIJK – terug te sturen naar scholen.
Terassen zijn vol, klaslokalen zijn leeg.
De Zweden hebben hun scholen nooit gesloten. Ze hebben hun verantwoordelijkheid jegens de kinderen waargemaakt. Wij niet. De minister voor kinderen heeft zojuist haar kantoor voortijdig verlaten om zich ongestoord voor te kunnen bereiden op een verkiezingscampagne. Franziska Giffey vertrok zonder ook maar een post-it achter te laten met twee zinnen over wat er beter kan voor kinderen. Cynischer kan bijna niet naar onze kinderen toe.
Bovenal, wat er met onze kinderen is gebeurd, hebben genoeg mensen, heeft BILD altijd voor gewaarschuwd. Maar er gebeurde niets. Was de Merkel-top er voor de kinderen? Nee. In plaats daarvan kregen onze kinderen te horen dat als ze het aandurfden om kind te zijn, hun vrienden te zien, ze hun oma zouden vermoorden. Niets van dit alles is ooit wetenschappelijk bewezen. Het was gewoon gemakkelijk om dat te zeggen, want kinderen vechten niet terug en stemmen niet.
Propagandaslogans tegen kinderen
Mijn vraag aan onze politici is: wie vertelt een kind met gladgestreken gezicht dat onderwijs een zaak is van de deelstaten en gemeenten?
Vrienden vertellen me over hun tienerzonen die tot de pandemie vijf keer per week sportten en nu helemaal niet meer. Hun puberale energie, woede en wanhoop worden naar binnen afgevoerd, in plaats van tegen een bal, in een schot op doel. We moeten ons realiseren dat we emotionele wrakken aan het creëren zijn.
Als de staat een kind de rechten ontneemt, dan moet hij bewijzen dat hij een direct, concreet gevaar aan het bestrijden is. Dit bewijs is nooit geleverd. Hij werd vervangen door propagandaleuzen over het kind als virusverspreider. Iedereen die bezwaar wilde maken, werd niet uitgenodigd voor het panel van deskundigen van de Kanselarij.
Toen ik een paar weken geleden de indrukwekkende alledaagse helden van de “Arche” in Berlin-Hellersdorf mocht bezoeken, heb ik persoonlijk ervaren wat dit allemaal veroorzaakte. De armste kinderen van ons rijke land, die er voorheen elke dag structuur, betrouwbaarheid, onderdak en voedsel (!) vonden, komen sinds de pandemie waarschijnlijk maar eens in de twee weken. En dat omdat niemand in de politiek zich druk maakte over hoe het beter kon. Als je een negenjarige tegen je hoort zeggen: “Ik hou van je, je bent mijn beste vriend” nadat je twee uur UNO met hem hebt gespeeld, heb je een idee hoe eenzaam deze kinderen zijn.
Onze federale regering is slechts enkele weken in functie. Ik smeek haar om eindelijk, eindelijk, eindelijk de weinige resterende tijd en al haar kracht aan de kinderen te wijden en alles te doen om te herstellen wat ze de jongsten en zwaksten heeft aangedaan. Onze politici zouden scholen en sportscholen moeten openen in plaats van verkiezingshokjes. Anders laten ze in hun geweten en in de geschiedenisboeken een puinhoop van kinderzielen achter.
Vrij vertaald door Marije Staats
(bron: https://www.bild.de/politik/inland/politik-inland/weil-die-bundesregierung-es-nicht-macht-bild-bittet-kinder-um-verzeihung-76535200.bild.html?